Die roeteringtabel is 'n fundamentele datastruktuur wat in roeteerders gebruik word om inligting oor gekoppelde en afgeleë netwerke te stoor. Elke roeteringtabelinskrywing bevat 'n reeks velde, insluitend die bestemmingsnetwerkadres, subnetmasker, volgende-hop-adres en 'n metriek.

Die bestemmingsnetwerkadres dui die IP-adres aan van die netwerk waartoe jy toegang wil hê. Die subnetmasker word gebruik om te definieer watter deel van die IP-adres die netwerk verteenwoordig en watter deel die gasheer verteenwoordig. Die volgende hop-adres is die IP-adres van die volgende toestel waarna pakkies gestuur sal word om die bestemmingsnetwerk te bereik.

Roeteringstabelinligting is die belangrikste inligting wat routers gebruik om te bepaal hoe om pakkies wat hulle ontvang aan te stuur. Wanneer 'n pakkie by 'n roeteerder aankom, ondersoek die roeteerder die pakkie se bestemmingsadres en soek vir 'n ooreenstemmende inskrywing in die roeteringtabel.

As die roeteringtabel nie 'n ooreenstemmende inskrywing bevat nie, weet die roeteerder nie hoe om die pakkie aan te stuur nie en kan dit weggooi of dit na 'n verstekroete stuur. As die inligting in die roeteringtabel verkeerd is, sal verkeer verkeerd aangestuur word en sal dalk nie sy eindbestemming bereik nie.

Daarom is dit van kardinale belang dat die roeteringtabel op datum gehou word en korrek gekonfigureer word om te verseker dat verkeer korrek herlei word. Roeteerders kan roetetabelinligting van verskeie bronne verkry, insluitend dinamiese roeteringsprotokolle soos OSPF of BGP, of deur statiese roetes handmatig op te stel.