Η θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των διευθύνσεων IPv4 και IPv6 έγκειται στο μέγεθός τους και στον τρόπο εκχώρησης των διευθύνσεων σε κάθε κεντρικό υπολογιστή.

Ενώ το IPv4 χρησιμοποιεί διευθύνσεις 32 bit, περιορίζοντας το χώρο διευθύνσεων σε περίπου 4.3 δισεκατομμύρια μοναδικές διευθύνσεις, το IPv6 χρησιμοποιεί διευθύνσεις 128 bit, προσφέροντας ουσιαστικά απεριόριστο χώρο για μοναδικές διευθύνσεις.

Αυτή η επέκταση στο χώρο διευθύνσεων επιτρέπει πιο λεπτομερή, ευέλικτη και αποτελεσματική κατανομή διευθύνσεων. Ας δούμε πώς διαφέρουν οι μέθοδοι εκχώρησης διευθύνσεων στο IPv6:

Δομή διεύθυνσης IPv6

Μια διεύθυνση IPv6 αποτελείται από 128 bit, που συνήθως αντιπροσωπεύονται ως 8 ομάδες των 4 δεκαεξαδικών ψηφίων. Αυτή η δομή επιτρέπει έναν μεγάλο αριθμό μοναδικών διευθύνσεων, αρκετά για να εκχωρηθούν δισεκατομμύρια διευθύνσεις σε κάθε κόκκο άμμου στη Γη.

Μοναδικές τοπικές διευθύνσεις (ULA)

Σε περιβάλλον ιδιωτικού δικτύου, το IPv6 χρησιμοποιεί Μοναδικές Τοπικές Διευθύνσεις (ULA) οι οποίες είναι ανάλογες με τις ιδιωτικές διευθύνσεις στο IPv4 (όπως διευθύνσεις που ξεκινούν από 192.168., 10. και 172.16. έως 172.31.). Οι ULA στο IPv6 έχουν σχεδιαστεί για να χρησιμοποιούνται εσωτερικά σε ιδιωτικά δίκτυα και δεν μπορούν να δρομολογηθούν στο Διαδίκτυο. Προσφέρουν μεγάλο χώρο διευθύνσεων για εκχώρηση σε συσκευές χωρίς τον κίνδυνο διενέξεων καθολικών διευθύνσεων.

Αυτόματη διαμόρφωση χωρίς πολιτεία (SLAAC)

Το IPv6 εισάγει την Αυτόματη Διαμόρφωση Διεύθυνσης Χωρίς Πολιτική (SLAAC), η οποία επιτρέπει στις συσκευές σε ένα δίκτυο να αποκτούν αυτόματα μοναδικές διευθύνσεις χωρίς την ανάγκη διακομιστή DHCP. Κάθε συσκευή δημιουργεί τη δική της διεύθυνση χρησιμοποιώντας το πρόθεμα δικτύου που παρέχεται από το δρομολογητή και το δικό της αναγνωριστικό, που συνήθως προέρχεται από τη διεύθυνση MAC της συσκευής. Αυτό διασφαλίζει ότι κάθε κεντρικός υπολογιστής σε ένα δίκτυο έχει μια μοναδική διεύθυνση.

Αυτόματη διαμόρφωση με κατάσταση

Μέσω του DHCPv6, το IPv6 υποστηρίζει επίσης την αυτόματη διαμόρφωση κατάστασης, παρόμοια με το DHCP στο IPv4, όπου ένας διακομιστής DHCP εκχωρεί συγκεκριμένες διευθύνσεις σε συσκευές σε ένα δίκτυο. Αυτό είναι χρήσιμο για διαχειριστές δικτύου που χρειάζονται έλεγχο στις εκχωρημένες διευθύνσεις IP.

Τεράστιος χώρος διευθύνσεων

Ο τεράστιος αριθμός διευθύνσεων που διατίθενται στο IPv6 εξαλείφει την ανάγκη για τεχνικές όπως το NAT (Network Address Translation), επιτρέποντας σε κάθε συσκευή να έχει μια παγκόσμια μοναδική διεύθυνση, απλοποιώντας τις διαμορφώσεις δικτύου και βελτιώνοντας την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα του δικτύου.

Συνοπτικά, η διευθυνσιοδότηση στο IPv6 διαφέρει από το IPv4 ως προς την ικανότητά της να παρέχει σχεδόν απεριόριστο αριθμό μοναδικών διευθύνσεων απευθείας σε συσκευές, επιτρέποντας την αυτο-διαμόρφωση των κεντρικών υπολογιστών, μειώνοντας την ανάγκη για διαχείριση διευθύνσεων και απλοποιώντας σημαντικά την αρχιτεκτονική του παγκόσμιου δικτύου.