IPv4 ve IPv6 ağlarının bir arada var olmasına ve birbirleriyle iletişim kurmasına olanak sağlamak için tasarlanmış protokoller ve teknolojiler vardır.

IPv4 ve IPv6, adresleme yapıları ve paket işleme açısından temelde uyumsuz olduğundan, birlikte çalışabilirliği sağlamak için özel mekanizmalara ihtiyaç vardır.

En yaygın olanlardan bazılarını sunuyoruz:

1. Çift yığın: Bu en doğrudan tekniktir ve cihazların ve sunucuların aynı anda hem IPv4 hem de IPv6 ile çalışacak şekilde yapılandırılmasını içerir. Çift yığın kapasitesine sahip cihazlar, hedef ağa bağlı olarak uygun protokolü seçerek hem IPv4 hem de IPv6 trafiğini gönderip alabilir.
2. tüneller: Tünel oluşturma, IPv6 paketlerinin IPv4 ağları üzerinden taşınabilmesi için IPv4 paketleri içinde kapsüllenmesine yönelik bir yöntemdir. Manuel olarak yapılandırılmış tüneller (örn. GRE tüneli), 6to4 ve Teredo gibi çeşitli tünel türleri vardır. Ortam ve ağ gereksinimlerine bağlı olarak her birinin kendi kullanımları ve yapılandırmaları vardır.
3. Ağ Adresi Çevirisi – İnternet Protokolü (NAT-PT): NAT-PT, IPv6 ve IPv4 adresleri arasında çeviriye izin verir. Ancak komplikasyonları ve sınırlamaları nedeniyle bu yöntemin geçerliliğini yitirdiği düşünüldü ve yerini NAT64 aldı.
4. NAT64/DNS64: Bu teknik, yalnızca IPv6 aygıtlarının IPv4 sunucularına erişmesine olanak tanır. NAT64, yalnızca IPv6'te bulunan kaynaklara erişmeniz gerektiğinde cihazların IPv4 adreslerini IPv4'e çevirir. DNS64, IPv6 cihazlarının IPv4 adreslerini anlayabilmesi ve kullanabilmesi için A (IPv6) kayıtlarından AAAA (IPv4) kayıtlarını sentezleyen bir mekanizmadır.

Bu teknolojiler, IPv4 ve IPv6'nın müdahale olmadan doğrudan iletişim kuramamasına rağmen, IP protokolünün herhangi bir sürümünde çalışan cihazların ve ağların bir arada var olabilmesini ve IPv6'ya küresel geçiş gerçekleşirken etkili bir şekilde iletişim kurabilmesini sağlar.