Hier vindt u een gedetailleerde uitleg van hoe dit proces werkt:

1. Configuratie van gedeelde sleutels

Voordat enige authenticatie kan plaatsvinden, moeten zowel het toegangspunt (AP) als de clientapparaten dezelfde gedeelde sleutel hebben geconfigureerd.

Deze sleutel wordt vastgesteld door de netwerkbeheerder en moet handmatig worden ingevoerd in de AP-configuraties en op elk van de apparaten die verbinding willen maken met het netwerk.

2. Authenticatieproces

Het Shared Key Authenticatieproces volgt doorgaans deze stappen:

• Authenticatieverzoek: Het clientapparaat stuurt een authenticatieverzoek naar het toegangspunt om het proces te starten.
• AP-uitdaging: De AP reageert op het verzoek door een uitdaging naar de klant te sturen. Deze uitdaging is in feite een willekeurige dataset.
• Klant antwoord: Het clientapparaat ontvangt de uitdaging en gebruikt de gedeelde sleutel om deze gegevens te coderen. Vervolgens stuurt het de gecodeerde gegevens terug naar het AP als reactie op de uitdaging.
• AP-verificatie: Het AP, dat ook de gedeelde sleutel kent, decodeert het antwoord. Als de gedecodeerde gegevens overeenkomen met de oorspronkelijke uitdaging, gaat het AP ervan uit dat de client kennis van de gedeelde sleutel heeft aangetoond en daarom zijn toegang tot het netwerk autoriseert.

3. veiligheid

Hoewel authenticatie met behulp van gedeelde sleutels veilig lijkt, kent het verschillende kwetsbaarheden:

• Vaste gedeelde sleutel: Als de sleutel wordt onderschept of anderszins gecompromitteerd, heeft elk apparaat dat kennis heeft van deze sleutel toegang tot het netwerk.
• Kwetsbaarheid voor onderscheppingsaanvallen: De uitwisseling van gecodeerde uitdagingen en antwoorden kan worden onderschept door een aanvaller, die vervolgens kan proberen de gedeelde sleutel te decoderen met behulp van verkeersanalysetechnieken of brute force-aanvallen.

4. Veiligere alternatieven

Vanwege deze kwetsbaarheden is het gebruik van gedeelde sleutels voor draadloze authenticatie grotendeels vervangen door veiligere methoden, zoals WPA2 (Wi-Fi Protected Access 2) en WPA3, die robuustere authenticatieprotocollen gebruiken, zoals EAP (Extensible Authentication Protocol). samen met een verscheidenheid aan encryptiemethoden om draadloze communicatie te beschermen.

Hoewel authenticatie met gedeelde sleutels een van de eerste methoden was die in Wi-Fi-netwerken werd gebruikt, hebben de beveiligingsbeperkingen ervan geleid tot de adoptie van geavanceerdere en veiligere authenticatie- en encryptietechnologieën.