Tak, w protokole IPv6 dzieje się coś podobnego do tego, co dzieje się w IPv4, jeśli chodzi o obsługę naruszonych adresów, chociaż istnieją różnice w sposobie ich adresowania ze względu na naturę i strukturę przestrzeni adresowej IPv6.

W protokole IPv4 publiczne adresy IP wykorzystywane do złośliwych działań, takich jak spam, ataki typu „odmowa usługi” (DoS), phishing lub dystrybucja złośliwego oprogramowania, mogą być umieszczane na czarnych listach (znanych również jako listy blokowania lub czarne listy).

Listy te są używane przez administratorów sieci, dostawców usług internetowych (ISP) i aplikacje zabezpieczające do filtrowania ruchu i blokowania komunikacji z adresów, które zostały przejęte.

W przypadku protokołu IPv6 ogólne podejście pozostaje takie samo: jeśli adres IPv6 jest używany do szkodliwej aktywności, można go również zgłosić i dodać do czarnych list. Jednak ogromna liczba adresów dostępnych w protokole IPv6 stwarza dodatkowe wyzwania i różnice w sposobie radzenia sobie z takimi sytuacjami:

1. Szersza przestrzeń adresowa: Ponieważ protokół IPv6 ma znacznie większą przestrzeń adresową niż protokół IPv4, prawdopodobieństwo ponownego wykorzystania określonego adresu IP jest znacznie niższe. Może to mieć wpływ na sposób zarządzania i egzekwowania czarnych list, ponieważ śledzenie poszczególnych adresów i zarządzanie nimi może być bardziej złożone.
2. Przypisanie podsieci: Przydziały podsieci w protokole IPv6 są zazwyczaj większe niż w protokole IPv4. W wielu przypadkach organizacji przypisywany jest cały blok adresów IPv6 (na przykład prefiks /48 lub nawet większy). Może to prowadzić do sytuacji, w których jeśli pojedynczy adres w tym bloku zostanie oznaczony jako złośliwy, cały blok może potencjalnie zostać objęty czarnymi listami, w zależności od tego, w jaki sposób różni operatorzy i usługi zarządzają tymi listami.
3. Segmentacja i agregacja: Sposób grupowania adresów IPv6 i zarządzania nimi na potrzeby routingu może również wpływać na sposób stosowania czarnych list. Techniki segmentacji i agregacji mogą mieć wpływ na skuteczność czarnych list oraz na sposób identyfikowania określonych adresów lub bloków adresów w celu umieszczenia na listach.
4. Zarządzanie i monitorowanie: W przypadku protokołu IPv6 może zaistnieć potrzeba dostosowania narzędzi i technik monitorowania ruchu i zarządzania bezpieczeństwem sieci, aby skutecznie uwzględnić większą przestrzeń adresową i potencjalną segmentację ruchu. Obejmuje to sposób wykrywania szkodliwych działań i reagowania na nie.

Podsumowując, chociaż koncepcja umieszczania na czarnej liście zagrożonych adresów IP ma zastosowanie zarówno do protokołu IPv4, jak i IPv6, strategie i narzędzia do zarządzania bezpieczeństwem i filtrowaniem ruchu mogą wymagać dostosowań ze względu na różnice strukturalne i skalowalne pomiędzy obydwoma protokołami.