Przypisania należy dokonać zgodnie z potrzebą przedstawioną przez użytkownika ISP oraz zgodnie z obowiązującymi zaleceniami [RIPE-690, https://www.ripe.net/publications/docs/ripe-690], z których wyróżniają się:

Użytkownikowi końcowemu lub witrynie należy przypisać prefiks będący wielokrotnością „n” x /64, wystarczający do zaspokojenia jego bieżących i planowanych potrzeb oraz uwzględniający istniejące protokoły i przyszłe możliwości, co pozwoli uniknąć procesów wynagradzania.

W sieciach IPv6 dozwolone jest przypisanie do podsieci co najwyżej jednego 64-bitowego prefiksu sieciowego z kilku powodów technicznych i projektowych, które optymalizują funkcjonalność i wydajność protokołu IPv6.

Poniżej szczegółowo opisujemy główne przyczyny tego ograniczenia:

1. Uproszczona autokonfiguracja

IPv6 został zaprojektowany, aby umożliwić łatwiejszą automatyczną konfigurację urządzeń w sieci. W przypadku prefiksu 64-bitowego ostatnie 64 bity adresu IPv6 można wykorzystać bezpośrednio do automatycznej konfiguracji adresu interfejsu (identyfikatora interfejsu).

Urządzenia mogą automatycznie konfigurować swoją część adresu interfejsu, używając adresu MAC (rozszerzonego do 64 bitów w formacie EUI-64) lub innych unikalnych mechanizmów generowania identyfikatora interfejsu.

Podział ten znacznie upraszcza proces konfiguracji sieci, szczególnie w środowisku domowym i biznesowym.

2. Optymalizacja dla sieci lokalnych

Prefiks 64-bitowy jest idealny dla większości sieci lokalnych (LAN), ponieważ zapewnia wystarczającą liczbę unikalnych adresów dla dowolnej podsieci, jaką można sobie wyobrazić. Pozwala to uniknąć konieczności ponownego numerowania lub zmiany struktury adresowania w miarę dodawania urządzeń do sieci.

3. Obsługa sieci ad hoc i komórkowych

IPv6 lepiej obsługuje sieci ad hoc i sieci komórkowe dzięki zastosowaniu 64-bitowych prefiksów, ułatwiając takie mechanizmy, jak konfigurowanie adresów „w locie” dla urządzeń w sieciach mobilnych lub tymczasowych, bez konieczności scentralizowanego zarządzania siecią.

4. Standardy sieciowe i pewna przyszłość

Prefiksy 64-bitowe są ustandaryzowane dla większości aplikacji, co zapewnia kompatybilność i ułatwia interoperacyjność pomiędzy różnymi urządzeniami i producentami.

Utrzymanie standardowego rozmiaru prefiksu pomaga także w spójnym rozwoju przyszłych technologii i aplikacji sieciowych.

5. Obsługa protokołu Neighbor Discovery (ND).

IPv6 wykorzystuje protokół Neighbor Discovery do wykrywania i przechowywania informacji o sąsiednich urządzeniach. 64-bitowy prefiks optymalizuje ten protokół, umożliwiając efektywne wykrywanie i konserwację tablicy adresów bez konieczności nadmiernego wykorzystania zasobów sieciowych.

Podsumowując, ograniczenie prefiksów do 64 bitów w protokole IPv6 ma na celu zrównoważenie zapotrzebowania na wystarczającą liczbę unikalnych adresów w podsieci oraz łatwość konfiguracji i zarządzania, przy jednoczesnym zachowaniu wydajności protokołów sieciowych i ułatwieniu przyszłej rozbudowy sieci.