Obszar to zbiór routerów, który może składać się z nie więcej niż 80 routerów, ponieważ w przypadku większej kolekcji routerów tworzących obszar uczenie się i działanie tras może nie być tak stabilne, dlatego jest to zaleca się, aby Jeżeli w systemie AS znajduje się duży zbiór routerów, podzielono je na obszary, tak aby między obszarami znajdowały się ABR, które umożliwiają bezproblemowe przechodzenie i naukę tras.

Pojęcie „obszaru” w protokole OSPF (Open Shortest Path First) ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia, w jaki sposób ta technologia routingu zarządza ruchem sieciowym i optymalizuje go. OSPF to dynamiczny protokół routingu oparty na stanie łącza, używany w sieciach IP, zaprojektowany z myślą o wydajnym skalowaniu w sieciach każdej wielkości, od małych sieci po wielkoskalowe sieci szkieletowe.

Definicja obszaru OSPF

Obszar OSPF to logiczne zgrupowanie hostów i sieci (interfejsów routerów), które korzystają z tej samej bazy danych stanu łącza (LSDB). Celem podziału sieci na obszary OSPF jest zmniejszenie rozmiaru bazy danych stanu łączy i zminimalizowanie ruchu związanego z aktualizacjami routingu, co z kolei zmniejsza obciążenie routerów i poprawia wydajność sieci.

Jak to działa

• Hierarchia OSPF: OSPF wykorzystuje hierarchię dzielącą sieci na mniejsze obszary w celu optymalizacji aktualizacji routingu. Wszystkie obszary muszą łączyć się z obszarem szkieletowym (zwanym obszarem 0 lub obszarem szkieletowym) bezpośrednio lub poprzez wirtualny tunel. Obszar szkieletowy pełni rolę pośrednika w ruchu pomiędzy obszarami.
• LSDB i SPF: W obrębie danego obszaru wszystkie routery OSPF przechowują identyczną kopię bazy danych stanu łączy dla tego obszaru i korzystają z algorytmu Shortest Path First (SPF) w celu obliczenia najbardziej efektywnych tras w tym obszarze.
• Rodzaje obszarów: W OSPF istnieje kilka typów obszarów, w tym obszar szkieletowy (0), obszary odgałęzione, obszary w pełni odgałęzione i obszary NSSA (Not So Stubby Area). Każdy typ obszaru jest przeznaczony do obsługi określonych typów ruchu routingowego i konkretnych przypadków użycia w celu dalszej optymalizacji sieci.

Korzyści z używania obszarów w OSPF

• Skalowalność: Umożliwia skalowanie protokołu OSPF w celu obsługi dużych sieci poprzez podzielenie ich na łatwiejsze w zarządzaniu obszary.
• Wydajność: Zmniejsza ilość informacji o routingu, które muszą zostać przetworzone i przesłane w sieci, zmniejszając w ten sposób przepustowość potrzebną do aktualizacji routingu i użycie procesora na routerach.
• Prędkość w konwergencji: Minimalizuje czas konwergencji po zmianie topologii sieci, ponieważ zmiany często ograniczają się do jednego obszaru.
• Kontrola ruchu: Umożliwia większą kontrolę nad ruchem routingowym i stosowaniem zasad routingu.

Projektowanie i wdrażanie obszarów OSPF musi być wykonane ostrożnie, aby zmaksymalizować korzyści w zakresie wydajności i skalowalności, przy jednoczesnym utrzymaniu uproszczenia i wydajności operacji sieciowych.