W protokole OSPF (Open Shortest Path First) redystrybucja tras odnosi się do procesu, w którym trasy poznane przez jeden protokół routingu są wprowadzane do innego.

W konkretnym przypadku protokołu OSPF, gdy trasy z innych protokołów routingu (takich jak RIP, EIGRP lub trasy statyczne) są redystrybuowane w ramach protokołu OSPF, można je przypisać jako trasy typu 1 (typ 1) lub typu 2 (typ 2).

Ma to związek ze sposobem obliczania kosztów tych redystrybuowanych tras w sieci OSPF.

Trasy typu 1 (typ 1):

W tego rodzaju redystrybucji koszt redystrybuowanej trasy jest sumą pierwotnego kosztu trasy w jej protokole źródłowym plus koszt dotarcia do routera przeprowadzającego redystrybucję. Innymi słowy, koszt wzrasta, gdy trasa przechodzi przez większą liczbę routerów OSPF, co odzwierciedla skumulowaną metrykę obejmującą zarówno koszt w ramach protokołu OSPF, jak i koszt pierwotnego protokołu trasy.

Trasy typu 2 (typ 2):

W przypadku tras typu 2 brany jest pod uwagę jedynie koszt zewnętrzny trasy, jaki pierwotnie uzyskano z innego protokołu, ignorując koszt dotarcia do routera przeprowadzającego redystrybucję.

Koszt OSPF dotarcia do punktu redystrybucji nie jest dodawany do kosztu trasy redystrybucji. W przypadku tego typu trasy dominującą wartością jest koszt zewnętrzny, niezależnie od liczby przeskoków OSPF, które trasa musi pokonać.

Wybór pomiędzy typem 1 i typem 2 może mieć wpływ na wybór trasy w sieci, w zależności od topologii i pożądanej polityki routingu.

Typ 1 może być bardziej przydatny w sieciach, w których chcesz, aby metryka odzwierciedlała całą ścieżkę w sieci OSPF, podczas gdy typ 2 może być preferowany, gdy koszt zewnętrzny musi nadal przeważać nad kosztami wewnętrznymi OSPF.

Ma to kluczowe znaczenie w środowiskach, w których chcesz bardziej precyzyjnie kontrolować lub manipulować wyborem trasy w oparciu o oryginalne źródło trasy.