W protokole IPv6 prefiksy są zapisywane w formacie określającym adres podstawowy sieci, po którym następuje ukośnik i liczba bitów maski sieci.

Format ten jest powszechnie znany jako notacja CIDR (bezklasowy routing międzydomenowy).

Przykład zapisu prefiksu IPv6:

Załóżmy, że masz prefiks sieci obejmujący pierwsze 64 bity adresów w tej sieci. Notacja wyglądałaby mniej więcej tak:

• 2001:0db8:85a3::/64

W tym przykładzie:

• 2001:0db8:85a3:: reprezentuje adres podstawowy sieci. Podwójny dwukropek (::) wskazują serię segmentów kolejnych zer, co jest funkcją kompresji w protokole IPv6 ułatwiającą zapisywanie adresów zawierających długie bloki zer.
• / 64 wskazuje, że pierwsze 64 bity adresu służą do identyfikacji sieci. Pozostawia to pozostałe bity do identyfikacji poszczególnych hostów w tej sieci.

Szczegóły zapisu:

• Oddzielenie dwoma punktami: IPv6 używa dwukropka (:), aby oddzielić każdy blok 4 cyfr szesnastkowych. Każdy blok reprezentuje 16 bitów, a pełny adres IPv6 ma 128 bitów.
• Zerowa kompresja: Notacja IPv6 umożliwia kompresję bloków zer w celu uproszczenia i skrócenia adresów. Bloki kolejnych zer w jednym kierunku można zastąpić przez ::, ale tej kompresji można użyć tylko raz w jednym kierunku, aby uniknąć niejednoznaczności.

Ten format jest niezbędny do konfiguracji sieci IPv6, ponieważ jasno określa sposób podziału adresów pomiędzy identyfikator sieci i urządzenia (hosty) w tej sieci, co ma kluczowe znaczenie dla routingu i zarządzania siecią.