Ogólnie rzecz biorąc, aby skonfigurować tunele w MikroTiku (takie jak VPN, tunele GRE lub inny rodzaj tunelu punkt-punkt), bardzo przydatne jest, aby przynajmniej jeden z punktów końcowych miał stały publiczny adres IP.

Jednak nie zawsze jest to absolutnie konieczne i istnieją sposoby radzenia sobie z sytuacjami, w których punkty końcowe mają dynamiczne lub prywatne adresy IP.

Wyjaśniamy, jak:

Gdy jeden lub oba końce mają stały publiczny adres IP

• Idealna sytuacja: Gdy jeden z końców ma stały publiczny adres IP, konfiguracja i konserwacja tunelu jest łatwiejsza, ponieważ ten koniec może działać jako stabilna kotwica tunelu, z którą może się połączyć drugi koniec (z dynamicznym lub prywatnym adresem IP).

Gdy oba końce mają dynamiczne adresy IP

• Korzystanie z usług DDNS: Jeśli oba punkty końcowe mają dynamiczne adresy IP, możesz użyć usług dynamicznego DNS (DDNS), aby zachować spójny adres pomimo zmian adresów IP. MikroTik obsługuje kilka usług DDNS, umożliwiając każdemu punktowi końcowemu automatyczną aktualizację swojego rekordu DNS w przypadku zmiany adresu IP, utrzymując w ten sposób dostępność tunelu.
• VPN peering z dynamiczną inicjacją: Niektóre protokoły VPN, takie jak OpenVPN lub IPsec, umożliwiają inicjowanie tunelu z dowolnego końca i mogą obsługiwać zmiany adresów IP bez konieczności podawania stałego adresu. Zwykle odbywa się to poprzez skonfigurowanie routerów tak, aby okresowo podejmowały próby ustanowienia lub ponownego ustanowienia tunelu lub po wykryciu utraty połączenia.

Gdy oba końce są za NAT

• Korzystanie z przejścia NAT: W sytuacjach, gdy jeden lub oba końce znajdują się za NAT, technologie takie jak NAT Traversal (NAT-T) dla IPsec lub konfiguracja przekierowania portów mogą pomóc w ustanowieniu i utrzymaniu tunelu. NAT-T umożliwia ruch IPsec przez urządzenia NAT poprzez enkapsulację pakietów IPSec w pakietach UDP.
• Konfiguracja przekierowania portów: Jeśli używasz tuneli, które natywnie nie obsługują NAT-T, takich jak niektóre typy tuneli GRE, będziesz musiał skonfigurować przekierowanie portów w NAT, aby umożliwić ruch przychodzący do wewnętrznego urządzenia MikroTik.

Rozważania

• Bezpieczeństwo i stabilność: Posiadanie co najmniej jednego punktu końcowego ze stałym adresem IP poprawia bezpieczeństwo i stabilność tunelu, ponieważ zmniejsza złożoność konfiguracji i ryzyko przerw w wyniku zmian adresu IP.
• Monitorowanie i konserwacja: Konfiguracje z dynamicznym adresem IP wymagają lepszego monitorowania i ewentualnie większej konserwacji, aby tunel działał i był bezpieczny.

Podsumowując, chociaż posiadanie stałego publicznego adresu IP na jednym końcu tunelu w MikroTiku jest korzystne i mniej skomplikowane, istnieją różne rozwiązania techniczne umożliwiające konfigurację i utrzymanie tuneli, gdy nie jest to możliwe.