Często zakłada się, że w przypadku protokołu IPv6 w wielu przypadkach sieć jest zaprojektowana tak, aby była kierowana do routera klienta końcowego. Ta funkcja jest jedną z podstawowych zalet protokołu IPv6 w porównaniu z protokołem IPv4, umożliwiając bardziej wydajne i bezpośrednie zarządzanie siecią.

Oto jak działa to podejście i dlaczego jest ważne:

Przypisywanie prefiksów w IPv6

W przypadku protokołu IPv6 zwyczajowo przypisuje się większe bloki adresów, zazwyczaj z prefiksem /64, bezpośrednio użytkownikom końcowym. Dzięki temu każdy dom lub firma może mieć wystarczająco dużą przestrzeń adresową, aby podłączyć dziesiątki tysięcy urządzeń bezpośrednio do Internetu, bez potrzeby stosowania technik takich jak NAT (tłumaczenie adresów sieciowych), które są powszechnie stosowane w protokole IPv4.

Trasa do klienta końcowego

1. Trasowanie bezpośrednie: W IPv6 każdy klient końcowy może otrzymać unikalny prefiks (taki jak /48 lub /56), który można podzielić na wiele wewnętrznych sieci /64. Każdy z tych prefiksów może być bezpośrednio kierowany przez sieć dostawcy usług internetowych do routera klienta, co znacznie upraszcza routing, eliminując potrzebę stosowania skomplikowanych konfiguracji NAT.
2. SLAAC (automatyczna konfiguracja adresu bezstanowego): IPv6 obsługuje także bezstanową autokonfigurację adresów poprzez SLAAC, gdzie urządzenia w sieci klienckiej mogą być automatycznie konfigurowane bez potrzeby korzystania z serwera DHCP. Osiąga się to poprzez wykorzystanie adresu MAC urządzenia do wygenerowania części adresu IPv6, co jeszcze bardziej ułatwia zarządzanie siecią.
3. Bezpieczeństwo i zarządzanie: Posiadanie unikalnych adresów IP aż do krawędzi ułatwia zarządzanie bezpieczeństwem i jakością usług, ponieważ każde urządzenie ma unikalną tożsamość w sieci i nie jest ukryte za NAT. Poprawia to identyfikowalność i możliwość wdrażania skutecznych polityk sieciowych.

Zalety podejścia do routingu IPv6

• Usunięcie NAT-a: Usunięcie NAT upraszcza komunikację, poprawia wydajność i ułatwia konfigurację serwerów i aplikacji sieciowych, które muszą być dostępne z zewnątrz.
• Łatwość zarządzania siecią: Routing bezpośredni upraszcza strukturę sieci, zmniejsza liczbę błędów konfiguracyjnych i poprawia wydajność operacyjną.
• Gotowość na IoT: W związku z rozprzestrzenianiem się urządzeń podłączonych do Internetu (IoT), posiadanie szerokiego zakresu dostępnych adresów i metody automatycznej konfiguracji jest niezbędne do wspierania rozwoju i skali tych technologii.

Takie podejście do routingu do klienta końcowego za pomocą protokołu IPv6 stanowi nie tylko ulepszenie techniczne w stosunku do ograniczeń protokołu IPv4, ale także otwiera nowe możliwości w zakresie projektowania sieci i zarządzania nimi w erze współczesnego Internetu.