SLAAC (Stateless Address Autoconfiguration) en DHCPv6 (Dynamic Host Configuration Protocol for IPv6) zijn twee methoden die worden gebruikt om IP-adressen in IPv6-netwerken toe te wijzen. Beide hebben hun eigen kenmerken en specifieke gebruiksscenario's. Hier beschrijf ik de belangrijkste verschillen:

SLAAC (automatische configuratie van staatloze adressen)

• Automaat: Met SLAAC kunnen apparaten op een IPv6-netwerk automatisch hun eigen IP-adres configureren zonder dat er een DHCPv6-server nodig is. Apparaten gebruiken routerdetectiesignalering om beschikbare netwerkvoorvoegsels te identificeren en het hostgedeelte van hun adres te genereren met behulp van hun eigen hardware-identiteit (meestal het MAC-adres), of door willekeurige generatie voor privacy.
• Staatloos: Zoals de naam al doet vermoeden, is SLAAC ‘staatloos’, wat betekent dat het de toegewezen IP-adressen niet bijhoudt. Dit maakt het minder geschikt voor omgevingen waar nauwkeurige tracking van IP-adrestoewijzingen vereist is.
• Netwerkinstellingen: Biedt beperkte configuratie buiten het IP-adres en de standaardgateway. SLAAC definieert bijvoorbeeld geen methode voor het toewijzen van DNS-servers; dit wordt meestal afgehandeld door een andere configuratie, zoals een staatloze of handmatige configuratie van DHCPv6.

DHCPv6 (Dynamic Host Configuration Protocol voor IPv6)

• Dynamische toewijzing: DHCPv6 is een protocol dat dynamisch IP-adressen en andere netwerkconfiguratie-informatie toewijst aan apparaten in een IPv6-netwerk. Vereist een DHCPv6-server om de adrespooling en -toewijzing te beheren.
• Met staat: In tegenstelling tot SLAAC kan DHCPv6 in een “stateful” modus werken, waarbij alle toegewezen IP-adressen worden geregistreerd. Dit vergemakkelijkt het netwerkbeheer, waardoor specifieke IP-adrestoewijzingen en gecentraliseerd beheer van de netwerkconfiguratie mogelijk zijn.
• Geavanceerde netwerkconfiguratie: Naast IP-adressen kan DHCPv6 een breed scala aan netwerkinstellingen toewijzen, zoals DNS-servers, DNS-zoekdomeinen en andere netwerkparameters die nodig zijn voor een volledige clientconfiguratie.

Combinatie van SLAAC en DHCPv6

In de praktijk gebruiken IPv6-netwerken vaak een combinatie van SLAAC en DHCPv6 om van beide methoden te profiteren. Een netwerk kan bijvoorbeeld SLAAC gebruiken voor automatische configuratie van IP-adressen en DHCPv6 in staatloze modus voor DNS-servertoewijzing en andere configuratieparameters.

Conclusie

• SLAAC Het is het beste voor eenvoudigere omgevingen waar staatloze automatische configuratie en minimaal beheer voldoende zijn.
• DHCPv6 Het heeft de voorkeur in omgevingen die gedetailleerd netwerkbeheer, specifieke IP-adrestoewijzingen en complexere netwerkconfiguraties vereisen.

De keuze tussen SLAAC en DHCPv6 (of een combinatie van beide) zal afhangen van de specifieke vereisten van het netwerk, waaronder de behoefte aan gecentraliseerd beheer, aanvullende toewijzing van netwerkconfiguraties en privacy- en beveiligingsvoorkeuren.