Er zijn protocollen en technologieën die zijn ontworpen om IPv4- en IPv6-netwerken naast elkaar te laten bestaan ​​en met elkaar te laten communiceren.

Omdat IPv4 en IPv6 fundamenteel incompatibel zijn wat betreft hun adresseringsstructuur en pakketverwerking, zijn speciale mechanismen nodig om interoperabiliteit te garanderen.

We presenteren enkele van de meest voorkomende:

1. Dubbele stapel: Dit is de meest directe techniek en bestaat uit het configureren van apparaten en servers om tegelijkertijd met zowel IPv4 als IPv6 te werken. Apparaten met dual-stackmogelijkheden kunnen zowel IPv4- als IPv6-verkeer verzenden en ontvangen, waarbij het juiste protocol wordt gekozen, afhankelijk van het bestemmingsnetwerk.
2. tunnels: Tunneling is een methode om IPv6-pakketten in IPv4-pakketten in te kapselen, zodat ze via IPv4-netwerken kunnen worden getransporteerd. Er zijn verschillende soorten tunnels, zoals handmatig geconfigureerde tunnels (bijv. GRE-tunnel), 6to4 en Teredo. Elk heeft zijn eigen toepassingen en configuraties, afhankelijk van de omgeving en netwerkvereisten.
3. Netwerkadresvertaling – Internet Protocol (NAT-PT): NAT-PT maakt vertaling tussen IPv6- en IPv4-adressen mogelijk. Deze methode wordt echter als verouderd beschouwd vanwege de complicaties en beperkingen ervan en wordt vervangen door NAT64.
4. NAT64/DNS64: Met deze techniek kunnen apparaten die alleen IPv6 gebruiken, toegang krijgen tot IPv4-servers. NAT64 vertaalt de IPv6-adressen van apparaten naar IPv4 wanneer u toegang nodig heeft tot bronnen die alleen beschikbaar zijn in IPv4. DNS64 is een mechanisme dat AAAA (IPv6)-records synthetiseert uit A (IPv4)-records, zodat IPv6-apparaten IPv4-adressen kunnen begrijpen en gebruiken.

Deze technologieën zorgen ervoor dat, hoewel IPv4 en IPv6 niet rechtstreeks kunnen communiceren zonder tussenkomst, apparaten en netwerken die op welke versie van het IP-protocol dan ook werken, naast elkaar kunnen bestaan ​​en effectief kunnen communiceren terwijl de wereldwijde transitie naar IPv6 plaatsvindt.