Εκτός από τη μέθοδο Dual Stack, η οποία επιτρέπει σε συσκευές και διακομιστές να λειτουργούν με IPv4 και IPv6 ταυτόχρονα, υπάρχουν πολλές άλλες μέθοδοι και τεχνολογίες που έχουν σχεδιαστεί για να διευκολύνουν τη συνύπαρξη και τη μετάβαση από το IPv4 στο IPv6.

Εξηγούμε μερικά από τα πιο σημαντικά:

1. Σήραγγες:
   • Μη αυτόματη διαμόρφωση σήραγγες: Δημιουργούνται σύνδεσμοι από σημείο σε σημείο μεταξύ δρομολογητών που μπορούν να μεταδώσουν κίνηση IPv6 μέσω μιας υποδομής IPv4. Αυτό γίνεται με την ενθυλάκωση πακέτων IPv6 μέσα σε πακέτα IPv4.
   • 6to4: Αυτοματοποιεί τη διαδικασία διάνοιξης σήραγγας επιτρέποντας στις συσκευές IPv6 να επικοινωνούν μέσω δικτύων IPv4 χωρίς την ανάγκη μη αυτόματης διαμόρφωσης. Χρησιμοποιεί οποιαδήποτε δημόσια διεύθυνση IPv4 ως σημείο ενθυλάκωσης και αποενθυλάκωσης.
   • Τερηδών: Είναι μια τεχνολογία διάνοιξης σήραγγας που επιτρέπει στους κόμβους που βρίσκονται πίσω από συσκευές NAT IPv4 να αποκτούν συνδεσιμότητα IPv6. Το Teredo ενσωματώνει πακέτα IPv6 μέσα σε πακέτα UDP και τα μεταδίδει μέσω IPv4 NAT.
2. NAT64/DNS64:
   • Αυτή η μέθοδος επιτρέπει στα συστήματα σε ένα δίκτυο IPv6 να έχουν πρόσβαση σε πόρους που βρίσκονται σε δίκτυα IPv4. Το NAT64 είναι μια μορφή μετάφρασης διευθύνσεων που μετατρέπει τις διευθύνσεις IPv6 σε IPv4 και αντίστροφα. Το DNS64 διευκολύνει αυτή τη διαδικασία δημιουργώντας εγγραφές AAAA (IPv6) για κεντρικούς υπολογιστές που έχουν μόνο εγγραφές A (IPv4), επιτρέποντας έτσι στις συσκευές IPv6 να επιλύουν και να επικοινωνούν με διευθύνσεις IPv4.
3. ISATAP (Intra-Site Automatic Tunnel Addressing Protocol):
   • Το ISATAP είναι ένας αυτόματος μηχανισμός διάνοιξης σήραγγας που επιτρέπει τη συνδεσιμότητα IPv6 σε έναν ιστότοπο ή μια επιχείρηση που εξακολουθεί να χρησιμοποιεί υποδομή IPv4. Λειτουργεί δημιουργώντας μια εικονική σύνδεση σημείου προς σημείο μέσα σε ένα δίκτυο, παρόμοια με άλλες μεθόδους διάνοιξης σήραγγας, αλλά έχει σχεδιαστεί ειδικά για εσωτερική χρήση.
4. Proxy και Μετάφραση Πρωτοκόλλου:
   • Ορισμένες προσεγγίσεις χρησιμοποιούν διακομιστές μεσολάβησης ή πύλες που μεταφράζονται μεταξύ των πρωτοκόλλων IPv4 και IPv6. Αυτό επιτρέπει σε εφαρμογές ή διεργασίες που λειτουργούν σε ένα πρωτόκολλο να επικοινωνούν με το άλλο χωρίς την ανάγκη εγγενούς υποστήριξης διπλής στοίβας.

Αυτές οι μέθοδοι και τεχνολογίες μετάβασης είναι απαραίτητες για να διασφαλιστεί ότι τα δίκτυα και οι υπηρεσίες μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν ομαλά καθώς ο κόσμος σταδιακά μεταναστεύει σε μια πλήρως βασισμένη στο IPv6 υποδομή δικτύου.

}Το καθένα έχει τα πλεονεκτήματά του και τις ιδανικές καταστάσεις χρήσης, ανάλογα με τις ανάγκες του δικτύου και τους διαθέσιμους πόρους.